Nederland krijgt een nationaal politiekorps, onder leiding
van één blauwe baas. Terwijl andere overheidstaken worden opgedragen aan de
gemeenten, komt de zeggenschap over de politie daar juist verder van af te
staan. Misschien gaan er ooit delen van de politietaak, zoals de wijkagenten,
terug naar de gemeenten, maar dat zal dan met een flinke efficiencykorting gepaard
gaan. Schaalvergroting of schaalverkleining, er is altijd wel een
beleidsmedewerker die kan aantonen dat het tot meer doelmatigheid leidt.

Bij elke schaalvergroting hoor je dezelfde argumenten:
betere afstemming en goedkopere inkoop. Wat moet je dan met 26 korpsen? Dat
roept wel de vraag op of die schaalvergroting zal stoppen aan onze
landsgrenzen.

De Europese Unie bestaat nu al uit 27 landen. Er zijn dus
ten minste 27 politiekorpsen en er komen er nog veel meer bij. Zwitserland,
Noorwegen, IJsland en Liechtenstein hoeven maar een kik te geven en ze worden
met vreugde binnengehaald. Misschien geldt dat ook wel voor Groenland en de Far
Oer, of voor de Kanaaleilanden. Er zijn nog zeven Balkanstaten, inclusief
Turkije, die willen toetreden. En dan zijn er in sommige landen regio’s waar
men zich af wil scheiden, en zelf lid van de EU wil worden: Schotland,
Vlaanderen, Baskenland, Catalonië en Noord-Italië. Zo kom je op een Europese
Unie met meer dan 45 leden.

Politie-unie

Het is natuurlijk hoogst inefficiënt dat al die landen hun
eigen politiekorps hebben. Als Amsterdam daarvoor te klein is, geldt dat dan
niet des temeer voor Malta en Luxemburg? Hoeveel inkoopkorting kun je niet
verwerven wanneer je voor heel Europa de politieauto’s tegelijkertijd inkoopt!
En wanneer het Europees Verdrag vrij verkeer van criminelen voorschrijft, dan
zal er toch één Europees computersysteem moeten zijn om die criminelen te
kunnen volgen.

Maar het gaat niet alleen om schaalvoordelen: we krijgen
voortdurend te horen dat, willen we meetellen in de wereld, Europa een
politieke unie moet worden. En je kunt geen politieke unie zijn, als je niet
ook een politie-unie bent. Kijk naar de Verenigde Staten. Daar heeft men de
FBI, en heeft de president de bevoegdheid een soort federale ME de orde te
laten handhaven wanneer de deelstaten dat saboteren.

Ook wanneer de deelstaten hun eigen politie houden, is er
behoefte om daarnaast op federaal niveau besluiten te kunnen afdwingen. En de
politie zal dan toch overal voor de Europese burger herkenbaar moeten zijn aan
één uniform. Niet meer die rare petjes van Louis de Funès of de helmen van de
Londense bobbies. En alle uniformen dezelfde kleur. Misschien wordt onze blauwe
baas wel groen.

Beroep

Die behoefte aan Europese politie zal steeds groter worden.
Achtereenvolgende Franse presidenten ontliepen een strafrechtelijk onderzoek
tijdens hun ambtsperiode vanwege hun onschendbaarheid. Daar hoeft een Europese
politie zich niets van aan te trekken. Slachtoffers van de afluisterpraktijken
van Rupert Murdoch wenden zich nu al tot Europa, omdat ze geen vertrouwen
hebben in de Britse autoriteiten vanwege de nauwe banden tussen Murdoch en de
politiek.

Maar ook voor het handhaven van de openbare orde zal een
beroep worden gedaan op de Europese politie. Je kunt je voorstellen dat ergens
in Oost-Europa homo’s willen demonstreren, daar toestemming voor krijgen van
het Hof in Luxemburg of het Hof in Straatsburg, maar geen bescherming krijgen
van ‘hun’ nationale politie. Ooit stuurde president Eisenhower federale troepen
naar Little Rock om daar zwarte scholieren te beschermen die volgens de
federale rechters moesten worden toegelaten, maar die door de politie van de
staat Arkansas juist werden tegengehouden.

Je kunt je ook voorstellen dat het Griekse filiaal van de
Europese centrale bank door demonstranten wordt bezet en dat een volgende
Griekse regering, gedomineerd door de radicaal-linkse Syriza, weigert daar een
eind aan te maken. Er zijn immers met al die bezuinigingen niet genoeg agenten
meer over.

Of stel je voor wat er in Spanje kan gebeuren wanneer
omgevallen banken door het Europese noodfonds worden gered, en het noodfonds
bewindvoerders aanstelt. Misschien eisen die wel niet terugbetaalde leningen op
van Real Madrid of FC Barcelona en kunnen die clubs daar alleen aan voldoen als
ze spelers verkopen. Dat zullen de Spaanse voetbalsupporters niet accepteren en
ook daar zal de Europese ME aan te pas moeten komen.

Willen we dat allemaal? Betekent het niet dat de Europese
politie een eind zal maken aan ons gedoogbeleid inzake soft drugs? Het is een
consequentie van een politieke unie waar je juist de voorstanders, ook op het
Binnenhof, weinig over hoort. In 1976 bleef een strafrechtelijk onderzoek naar
het accepteren van steekpenningen door Prins Bernhard achterwege. Een Europese
recherche had dat niet geaccepteerd. Maar al was Bernhard een boef, hij was wel
onze boef.

Maar ook: wordt het optreden van een Europese ME tegen
Griekse bezetters en Spaanse hooligans niet het begin van een Europese
burgeroorlog? Ik zou zeggen: bezint eer ge begint. Dan hadden we de euro nooit
ingevoerd en nu geen eurocrisis gehad. «