Eberhard van der Laan had afgelopen donderdag een heugelijke mededeling voor de Tweede Kamer: de woningcorporaties mogen blijven bestaan! Hij had het nog niet op schrift, maar het was een mondelinge afspraak met Eurocommissaris Kroes. Weliswaar beschouwt de Europese Commissie de woningcorporaties als een inbreuk op het beginsel van vrije concurrentie, maar bij het verhuren van woningen aan mensen met lagere of middeninkomens is Neelie bereid een oogje toe te knijpen. Maar dan moeten de woningcorporaties niet verhuren aan mensen die meer verdienen dan € 33.000 per jaar, en voor 90% aan mensen met een inkomen tot de huursubsidiegrens.

Dit is dus het soort berichten uit Brussel waar ik razend over kan worden. Nederland is een fatsoenlijk democratisch geregeerd land. Elke vier jaar zijn er Tweede-Kamerverkiezingen, soms nog vaker. We hebben wel eens wat te mopperen, maar als het om integriteit gaat lijken we meer op Scandinavië dan op Italië of Roemenië. Waarom mag zo’n land niet zelf zijn woningmarkt organiseren?

De grensoverschrijdende aspecten daarvan zijn heel beperkt. Daarentegen zijn er sterke argumenten om woningmarkten per land of per regio anders te reguleren. Landen hebben verschillende tradities, en in verschillende delen van een land ziet de woningmarkt er heel anders uit. De waarde van woningen wordt ook niet alleen bepaald door de muren en het dak, maar soms nog meer door de ligging en de sociale structuur van de omgeving. Wijken met te veel probleemhuurders belanden in een negatieve spiraal; wanneer hoger opgeleiden daar toch willen wonen moeten we dat toejuichen en moet Brussel dat niet onmogelijk maken. Leve de scheefwoners!

Ruim vijftig jaar geleden werd in het Verdrag van Rome het principe van vrij verkeer van goederen en diensten vastgelegd. Heeft toen iemand voorzien dat daarmee het functioneren van de woningcorporaties een zaak van Europa zou worden? Moet er niet eens een parlementair onderzoek komen waarom dat nu dan toch zo is? Zijn we slachtoffer van listige manipulaties vanuit Brussel, of hebben onze ministers en Kamerleden dat echt gewild? En in het laatste geval, waarom hebben we daar nooit wat over gehoord?

Nu bestaat er ook nog een Europees parlement. Dat moet instemmen met de benoeming van Europese commissarissen. De sociaal-democratische fractie heeft een heel nummer gemaakt van de terugkeer van Barroso, wat een smadelijke aftocht heeft opgeleverd. Als verliezende partij bij de verkiezingen heeft het natuurlijk ook weinig zijn je te verzetten tegen een kandidaat voor het voorzitterschap wiens herverkiezing door de grootste fractie gesteund wordt.

In plaats daarvan had men zich moeten richten op de commissaris voor het concurrentiebeleid. Dat is de commissaris van wie men in Europa verreweg het meest merkt. Dat is de commissaris die het verschil kan maken tussen een fundamentalistisch liberaal beleid en een beleid dat de instellingen van de verzorgingsstaat in de verschillende lidstaten respecteert. Dat is de commissaris die kan voorkomen dat men de Europese Commissie als een buitenlandse bezettende macht gaat ervaren in plaats van als een instelling van de landen zelf. Waarom heeft de PES-fractie in plaats van Barroso aan te vallen zich niet bereid verklaard hem te steunen mits de portefeuille van Kroes naar een sociaal-democraat gaat? Of vindt men het in de PES-fractie wel mooi hoe Kroes de lidstaten onder de duim houdt? Dan zijn het meer Europisten dan socialisten.

Column voor de landelijke website van de PvdA.

U kunt reageren via www.pvda.nl .