Zoek op trefwoord :
Vertrouwenscommissie of niet-te-vertrouwen-commissie?
Verschenen in 'PvdA Leiden' - 21-01-2003

Het afgelopen jaar hebben we wonderlijke avonturen beleefd rond de burgemeestersvacature. Eerst besluit de gemeenteraad daar een referendum over te houden. Dan gaat het referendum niet door, omdat de gemeenteraad van de vertrouwenscommissie te horen krijgt dat er maar één geschikte kandidaat gesolliciteerd heeft. Die ene kandidaat wordt echter vanwege zijn declaratiegedrag door veel mensen die aan het referendum hadden moeten deelnemen juist niet geschikt geacht, terwijl er onder de kandidaten die de gemeenteraad heeft afgewezen zich mensen bevonden met een landelijke reputatie, zoals Cees Waal en Jan Hoekema. Die vond ikzelf in ieder geval veel geschikter.

Juist vanwege het feit dat Harry Groen was voorgedragen had ik behoefte aan een referendum, maar dat gunde de gemeenteraad ons niet. Dat gold ook voor de kroonjuweliers van D66. Bij D66 zijn ze dol op referenda, behalve wanneer het gevaar dreigt dat de bevolking er anders over denkt dan zijzelf. Bij de Rijn-Gouwelijn was het van hetzelfde laken een pak, en Van Mierlo wilde ook nooit een referendum over Europa.

In dit geval bleek het goed, dat er ook nog een minister is die zich met burgemeestersbenoemingen bemoeit, en die de aanbeveling van de Leidse raad niet overnam. Dus moet de procedure opnieuw gestart worden. De Leidse raad besluit dat op dezelfde manier te doen als de vorige keer. Harry Groen heeft al aangekondigd dat hij weer kandidaat is, en hij zal dus wel weer uit de procedure rollen.

Ik heb van niemand uit de vertrouwenscommissie gehoord dat hij anders over Groen is gaan denken, zelfs niet van Paul Day van de anti-zakkenvullerspartij. Die was en is van oordeel dat Groen de meest geschikte kandidaat is, kijkt u maar op de website van de SP. Je kunt overigens niet op dat bericht reageren, dat maakt de PvdA, ook wanneer je het niet eens bent met wat ze doen, tot een veel leukere partij dan de SP.

Het lijkt mij een illusie dat er nu kandidaten zullen solliciteren die dat de vorige keer niet gedaan hebben. Die kans was er wel geweest wanneer men van het referendum had afgezien. Maar wie de vorige keer geen zin had om in Leiden een verkiezingscampagne te gaan voeren, zal uit de gebeurtenissen in de eerste ronde niet hebben opgemaakt dat Leiden de stad is waar je moet wezen. We mogen blij zijn wanneer degenen die zijn afgewezen nog een keer solliciteren. Anders gaat het referendum weer niet door, nu omdat er nog maar één sollicitant is.

Ik denk dat het feit dat de vertrouwenscommissie niet bereid was meer dan één kandidaat aan te bevelen, ook verband hield met het feit dat een aantal leden van die commissie helemaal niet voor een referendum waren. Daardoor werd de vertrouwenscommissie een niet-te-vertrouwen-commissie, die de opdracht van de gemeenteraad niet loyaal heeft uitgevoerd.

Daarom begrijp ik niet, dat de gemeenteraad geen maatregelen heeft genomen om te verzekeren dat het deze keer wel goed gaat. Daartoe zou de gemeenteraad vast moeten leggen hoe er in de vertrouwenscommissie gestemd wordt. Die bevoegdheid heeft de gemeenteraad, want het is de raad die de commissie instelt. Omdat er twee kandidaten moeten worden aangewezen, zou elk lid van de commissie gelijktijdig zijn stem moeten uitbrengen op twee kandidaten. Doet hij dat niet, dan is zijn stem ongeldig. Aan de gemeenteraad worden dan voorgedragen de twee kandidaten die op die manier de meeste stemmen hebben verzameld; bij een gelijk aantal stemmen vindt herstemming plaats tussen de betreffende kandidaten.

Zo is men er altijd van verzekerd dat er twee kandidaten zijn, waartussen de burgers dan kunnen kiezen. Iedereen mag daarbij zijn voorkeur kenbaar maken, ook de leden van de vertrouwenscommissie. Maar de burger kan zijn eigen keuze maken. Wanneer de vertrouwenscommissie weer met Harry Groen aankomt wordt het een makkie voor de andere kandidaat.

E-mail krant PvdA afdeling Leiden