Zoek op trefwoord :
Digitale abstinentie moet een grondrecht worden
Verschenen in 'PvdA Leiden' - 04-06-2016

Dit is mijn laatste column in de PG. De eerste verscheen in februari 1993, dus alweer bijna 25 jaar geleden. Dat dit mijn laatste columns is komt niet omdat ik er genoeg van heb, want columns schrijven is mijn lust en mijn leven. Ik ga er dan ook vrolijk mee door, o.a. bij De Leunstoel en Publieke Tribune. Mijn website www.paulbordewijk.nl geeft een overzicht. Wie via twitter op de hoogte wil worden gehouden kan zich via die website ook aanmelden, wie daarbij e-mail prefereert kan de contactknop op die site gebruiken.
Dat dit mijn laatste column is, komt doordat de PG verdwijnt. Van nu af aan communiceert de Leidse PvdA alleen nog digitaal met zijn leden. Dat vereist dus wel dat alle PvdA-leden zelf ook digitaal communiceren, en dat zal niet ver van de werkelijkheid zijn. Dat zegt wel iets over wie er lid zijn van de PvdA.
Maar het is niet alleen de PvdA die alleen nog digitaal wil communiceren, we zien dat ook steeds sterker bij de overheid. Je moet je belastingaangifte digitaal verzorgen, en er is ook een tendens om betalen met contant geld onmogelijk te maken. Daarmee worden mensen gedwongen om over een of ander soort computer te beschikken. Bij andere communicatievormen heeft zich dat niet voorgedaan. Iedereen mag zelf weten of hij een telefoon, een radio of een televisie heeft.
Hoewel ik een  redelijk zware gebruiker ben, ervaar ik mijn computer toch ook vaak als stressfactor. Regelmatig krijg ik mailtjes over facturen met idioot hoge bedragen van de KPN, die duidelijk fake zijn en bedoeld om mij virussen binnen te laten halen. Maar mensen die nog niet eens een gewone brief van de overheid kunnen begrijpen moeten dat ook doorzien, anders zijn ze de lul. Daarentegen moet ik erop vertrouwen dat al die keren dat Windows bij het afsluiten of opstarten van mijn computer bestanden downloadt of update, er geen crimineel bezig is een dubbele portie kinderporno op mijn computer te zetten.
Los daarvan: het kost allemaal ook tijd, net als wanneer de toner in je printer op is. Het is ook niet goedkoop: computers zijn aan slijtage onderhevig, je hebt een provider en een virusscanner nodig net als inktcassettes Af en toe loopt de zaak vast en moet je iemand bellen om te komen helpen. Kassa!
Irritant is ook dat systemen voortdurend verouderen. Ik heb al meer dan vijftig jaar geleden voor het eerst geprogrammeerd – wie kan mij dat nazeggen -  maar net toen ik goed met Algol uit de voeten kon werd het door Fortran vervangen. De weerzin om Windows 10 te moeten leren weerhoudt mij er ook van een nieuwe computer aan te schaffen; met veel inspanning heb ik kunnen voorkomen dat Microsoft dat systeem ongevraagd op mijn oude computer installeerde.
Ik sluit niet uit dat er een moment komt waarbij voor mij de nadelen van digitaal communiceren de voordelen gaan overtreffen. Dat moet een vrije keuze zijn. Laten we daarom digitale abstinentie erkennen als een grondrecht.
P.S. Inmiddels blijkt het voor wie dat per se wil wel mogelijk een PG in papieren vorm te krijgen. Wat dat betekent voor de digitale communicatie door de PvdA in Leiden is mij nog niet duidelijk.