In de Nederlandse politiek stond de afgelopen week vooral de Partij van de Vechtersbazen in de schijnwerper. Met zijn agressieve betoogtrant blijkt Wilders opmerkelijk veel types met losse handjes aangetrokken te hebben. Vlak na de Kamerverkiezingen riep Wilders zijn fractiegenoten op hun stormram mee te nemen naar de Tweede Kamer. We weten nu wie hij daarbij in het eerste gelid wilde opstellen: Graus, Brinkman, Lucassen, Sharpe en Hernandez. Fleur Agema mocht vanaf de zijlijn opgewonden kreetjes slaken.

Het is lastig geen leedvermaak te voelen bij de manier waarop Wilders zich in de nesten heeft gewerkt, maar er zit ook een tragisch aspect aan waar sociaal-democraten niet aan mogen voorbijgaan: het onvermogen van de lager opgeleiden om zichzelf adequaat te representeren in de politiek.

Maar er waren ook tekenen van op handen zijnde politieke verschuivingen die op termijn weleens belangrijker zouden kunnen zijn dan de schulden van Eric Lucassen. In de Volkskrant van 27 november betoogde Hans Hillen dat het CDA zich moest positioneren als een conservatieve partij, die meer de eigen verantwoordelijkheid van mensen benadrukt. Dat betekent verdere afbraak van de verzorgingstaat. Hillen heeft daar op het CDA-congres weinig applaus voor gekregen, maar hij blijft natuurlijk een belangrijke smaakmaker in het CDA. Niet voor niets heeft oud-fractievoorzitter en oud-minister Bert de Vries zijn lidmaatschap van het CDA opgezegd.

Hillen verwacht dat het CDA met die conservatieve opstelling stemmen zal kunnen terugwinnen van de PVV, maar dat is een misrekening. Wilders heeft zich bij de laatste verkiezingen niet alleen opgesteld als anti-moslimpartij, maar ook als kampioen van de verzorgingstaat: meer geld voor ouderenzorg, AOW vanaf 65 jaar, handhaven van de ontslagbescherming en de WW-duur. Hij heeft daarmee ook veel stemmen gewonnen in streken als Oost-Groningen en Zuid-Limburg waar veel mensen van de overheid afhankelijk zijn. Wil het CDA die stemmen terugwinnen, dan zal men juist sterker moeten opkomen voor de verzorgingsstaat. Voorzover het huidige kabinet dat doet is dat de verdienste van de PVV, niet van het CDA.

Twee dagen eerder had Femke Halsema – ook in de Volkskrant – al hetzelfde bepleit als Hillen. Een kortere WW en minder ontslagbescherming. Alleen noemt Femke dat niet conservatief maar juist progressief, een vorm van Orwelliaanse newspeak. Zij verwijt PvdA en SP conservatisme omdat ze hier niet aan willen en de zaak zo willen houden. In haar ogen moet Hans Hillen wel bijzonder progressief zijn.

Er zijn weinig dingen die voor het welzijn van mensen zo bedreigend zijn als het verlies van je baan. Zonder ontslagbescherming hebben werknemersrechten ook geen enkele zin, want iedereen die er een beroep op doet – bij voorbeeld om in deeltijd te gaan werken – wordt dan gewoon ontslagen. En gun mensen die lang gewerkt hebben en hun baan kwijt raken en niet zo snel ander werk kunnen vinden dan ten minste ook nog een paar jaar een redelijk inkomen. Dat is wat mensen van de PvdA verwachten. Het is toch al zo dat van degenen die door het CBS als werkloos worden geteld, slechts 40% een werkloosheidsuitkering heeft. Het is dus niet waar dat je als je uitkeringen afschaft mensen vanzelf aan het werk komen, dat is een typisch neoliberaal misverstand.