Zoek op trefwoord :
Even Keereweer bellen
Verschenen in 'PvdA Leiden' - 18-11-2007

Als PvdA-leden hebben we het beste voor met de wereld. We zijn niet alleen maar op ons eigen belang uit, maar denken ook aan de maatschappij, en vooral aan wie het in het leven minder getroffen heeft dan wijzelf. Wie actief is in de PvdA besteedt er ook een hoop tijd aan. Toch roept de PvdA bij anderen ontzettend veel weerzin op, kijk maar op onze eigen website. Bij de recente collegecrisis werd de PvdA niet als grootste partij het initiatief gegund.
De PvdA heeft dan ook niet alleen goede bedoelingen, de PvdA wil ook macht om die goede bedoelingen te realiseren. Zo’n machtspositie maakt snel jaloers, maar het verwerven ervan brengt ook niet altijd het beste in mensen naar boven. Wij zijn ook al snel geneigd om te twijfelen aan de goede bedoelingen van wie het niet met ons eens is. Bedreigt zo iemand onze machtspositie, dan is het al snel een slecht mens, is het een eenvoudige kiezer, dan is hij kennelijk misleid.
PvdA’ers kunnen zich slecht in ideeën van anderen verplaatsen. We realiseren ons vaak niet dat anderen heel andere dingen willen dan wijzelf, en wekken daardoor valse verwachtingen. Zo begint de introtekst op de website van onze nieuwe fractievoorzitter Henny Keereweer met ‘Luisteren naar de wensen van de mensen in wijk, buurt en straat’. Wanneer de gemeente een trein door jouw straat wil laten rijden, zou je dus kunnen denken: even Keereweer bellen. Net als wanneer de gemeente een daklozencentrum in je wijk wil vestigen, of een asielzoekerscentrum, of de heroïneverstrekking. Of wanneer de gemeente parkeerplaatsen in jouw buurt wil opheffen en je een dure privé-parkeerplaats wil laten kopen, of subsidie weigert aan de kinderboerderij.
Doe het niet! Mr Keereweer zal u briesend uitleggen dat u een egoïst bent die alleen aan zichzelf denkt, een NIMBY. Daar heeft hij vaak nog gelijk in ook, maar dan moet hij niet de verwachting wekken juist open te staan voor dit soort acties. Henny, pas die tekst aan!
Het onvermogen zich in anderen te verplaatsen zag je vooral bij de RijnGouweLijn. Van het begin af aan was er veel oppositie, maar in de gemeenteraad was eerst alleen de ChristenUnie tegen, ook de SP vond het een prima plan. Daarom vond Alexander Pechtold een referendum ook niet nodig. Langzaam groeide echter ook in de raad de twijfel, en eind 2005 bereikte die twijfel ook de PvdA-fractie. De RGL-Oost had duidelijk geen nut, het project was pas zinvol wanneer er ook een verbinding met Katwijk kwam. En er moest voldoende draagvlak zijn.
Nu kon iedereen die wel eens een gewoon mens sprak allang weten dat dat draagvlak er niet was. En als je dat nog niet gemerkt had, waren er twee enquêtes waaruit dat bleek, zij het dat één aanvankelijk door B&W onder de pet werd gehouden. En bij de raadsverkiezingen van 2006 bleek dat de pro-RGL partijen, waaronder de PvdA, het slechter deden dan landelijk, en de anti-RGL-partijen beter.
In plaats van het hoofd in de schoot te leggen, koos men voor een referendum, in de verwachting daarbij de bevolking te kunnen overtuigen. Daar verkeek men zich echter volledig op: eerst was 55% tegen, uiteindelijk 70%. Men had nog meer niet ingecalculeerd: in de campagne kwamen de twee grootste coalitiepartijen tegenover elkaar te staan, en de PvdA tegenover een belangrijk deel van zijn eigen aanhang.
Maar het lastigste was toch wel dat Leiden geen zelfstandige republiek is. ‘Hij komt er niet’, lazen we na het referendum op de website van de PvdA. Maar je kunt niet verwachten dat alleen op basis van de referendumuitslag de provincie zijn standpunt laat varen. Ook dat getuigt van onvermogen zich in andere mensen in te leven. We zaten ook nog met bestuurders van regiogemeenten, die eerst vanuit Leiden en vanuit de provincie onder druk waren gezet om mee te doen, en die niet bereid zijn zich zomaar te schikken naar de grillen van de Leidse politiek.
De gesprekken met de provincie werden gevoerd door mensen als onze eigen Gijs Holla, die zich in de referendumstrijd voor de RGL hadden uitgesproken, en nu weinig geloofwaardig waren als vertegenwoordiger van de tegenstemmers. Ook dat was niet voorzien toen men eerst hard campagne voerde voor de RGL en daarna het ‘nee’ als onaantastbaar presenteerde.
Uiteindelijk bleek de provincie bereid te bewegen, door de RGL over de Hooigracht te laten lopen in plaats van door de Breestraat. Ten slotte waren het ooit de Leidse bestuurders die de RGL door de Breestraat tot oplossing van al onze problemen hadden gebombardeerd, voor de provincie heeft de Hooigracht het grote voordeel dat daar twee sporen mogelijk zijn.
Bezien vanuit het belang van het OV is een RGL door de Hooigracht minder slecht dan een over de Breestraat, en een situatie waarin gemeente en provincie zodanig tegenover elkaar komen te staan dat er geen enkele investering in het OV meer plaats vindt is ook niet alles. Ik kon het dan ook billijken dat de portefeuillehouder probeerde tot een compromis te komen, al was het de vraag of hij voldoende concessies van de provincie zou los krijgen. Niet dat ik dan voor de RGL ben, maar je hebt het nu eenmaal niet alleen voor het zeggen.
Maar dat geldt ook naar anderen in de stad toe. Een RGL door de Hooigracht is in strijd met de referendumuitspraak. Sterker nog: er komt dan zelfs méér RGL in de stad dan bij het Breestraat-tracé. Het betekent dat je voor zo’n compromis draagvlak moet zien te vinden, en dan vooral bij de 70% nee-stemmers. Wanneer die er niet voor voelen, kun je het beter laten aankomen op een conflict met de provincie dan je opnieuw te isoleren.
Dat is niet gebeurd, in een vloek en een zucht brak men met de SP en kwam het college waarvan wij steeds moesten horen dat het zo lekker links functioneerde ten val. En dat zonder dat men zich ervan had vergewist of er in de raad wel een meerderheid te vinden was voor het compromis. Nu zitten we met een compromis over het compromis, waarbij de RGL door de Breestraat weer een optie is.
Nog nooit hebben de Leidse raadsverkiezingen zo’n grote linkse meerderheid opgeleverd als in 2006. Maar er komt nu voor het eerst sinds 1974 weer een college waarin zowel CDA als VVD vertegenwoordigd zijn. Even Keereweer bellen zal niet helpen.

In PG, orgaan van de afdeling leiden van de PvdA, november 2007.