Zoek op trefwoord :
De dienstregeling van de publieke omroep
Verschenen in 'Socialisme & Democratie' - 26-09-2006

Soms zou je willen dat Nederland niet meer bestuurd werd. Dan was er geen Betuwelijn geweest, geen Studiehuis, en geen VMBO. De dienstregeling van de Spoorwegen zou niet eenzijdig zijn afgestemd op het voorkomen van vertragingen, met negatieve consequenties voor doorgaande reizigers.
Het rumoer over dit laatste onttrekt de wijziging van de dienstregeling bij de publieke omroep aan het zicht. Toch gebeuren ook daar vreselijke dingen. Men is bezorgd dat te weinig mensen tussen 25 en 50 naar de publieke omroep kijken, al is dat een logisch gevolg van het feit dat juist die leeftijdscategorie interessant is voor adverteerders, en dus de programmering van de commerciëlen op deze groep wordt afgestemd. Programma's voor andere leeftijdscategorieën kunnen alleen gemaakt worden met overheidssubsidie, en juist zij zouden dus door de publieke omroep in de watten moeten worden gelegd.
De ingreep van deze maand betreft echter niet zozeer de programma's zelf, als wel de verdeling over de netten. Dat wordt als een belangrijk instrument beschouwd om de aandacht van de kijkers vast te houden, dit ondanks de opkomst van video-recorders met een harde schijf en Uitzending gemist. Netten (een achterhaald begrip overigens) moeten zich op vaste doelgroepen richten, Net 1 op de maatschappelijk teleurgestelden, Net 2 op wie verdieping zoekt, en Net 3 op jong en jolig. Niet zo gek, als abonnee op S&D hoef je dan alleen nog naar Net 2 te kijken.
Maar hoe gaat het in de praktijk? Net 2 neemt veel over van het oude Nederland 3, zoals het 10-uur journaal en NOVA-Den Haag Vandaag. Maar daartussen komt nu ineens een sportprogramma. Het gevolg is, dat NOVA-DHV pas na 11 uur is afgelopen, en daardoor niet aansluit op het nieuwe interviewprogramma van Paul Witteman en Jeroen Pauw, dat anders dan het sportjournaal kennelijk niet verdiepend is en daarom op Nederland 1 wordt uitgezonden. Zo wordt de aandacht van de kijkers niet vastgehouden, maar worden ze weggejaagd. Het aantal maatschappelijk teleurgestelden neemt zo alleen maar toe. Zou dat de verborgen agenda zijn?

In S&D van september 2006